آیا آرامش و آسایش وابسته به هم هستند؟
🔑آرامش و آسایش، پیوندی اشتباه
✍اکثر قریب به اتفاق ما آدمها در دنیای امروز ،آرامش را وابسته به آسایش می دانیم. از نظر اکثر ما؛ انسان فقط زمانی میتواند آرامش خاطر داشته باشد،که آسایش بیرونی هم داشته باشد. پس از این قاعدتا آسایش بیرونی هم مستلزم شرایط ایده آل مادی(پول و…) بوده ،پس در نتیجه ما فقط زمانی آرامش درون داریم که شرایط ایده آل مادی داشته باشیم.البته علاوه بر این همه ما شعارهای زیادی هم شنیدیم،که این وابستگی آرامش به مادیات(پول و…) خطاست، که معمولا به آنها در عمل اهمیتی نداده ایم.
اما چرا بسیاری از ما به آرامش مناسب نمیرسیم؟اولین علت که به نظر من میرسد همین وابستگی است.یعنی نه تنها وابستگی آرامش به آسایش ، نتیجه ای جز این ندارد،بلکه همین وابستگی دلیل دوری از آرامش میشود.به عبارت دیگر هرچقدر آرامش ما در گرو آسایش ما بود، بیشتر از دست می رود.
طبق آن چیزی که رواقیون میگفتند، اگر این وابستگی آرامش ما به آسایش نباشد، ما به سادگی آرامش درون را تجربه خواهیم کرد.آرامش درون به اینـمعنا که حال درونی ما ،یعنی افکار و ذهن ما همواره رنجور و ملتهب نخواهد بود.یعنی وقتی ما به کمترین لذت از جهان خارج قانع باشیم، به بیشترین لذت از جهان بیرون خواهیم رسیده ایم.در این مورد روانشناسان و روان درمانگران بسیاری سخن گفته اند.
نکته دومی که در آرامش به آن نیاز داریم و از طرفی رویکردهای اگزیستانسیال ها که آنها نیز در این موارد نظراتی نزدیک به رواقیون داشته اند، بعلاوه حکیمان ایرانی و شرقی در مورد دوم وجه اشتراک داشته اند، عدم توجه به دیگران ،و نظرات دیگران و رجوع به خود واقعیمان است. اینکه برای رسیدن به آرامش(و از نظر آنها در همه امور) باید نگاه دیگران را نادیده بگیریم.این امر که چقدر اگزیستانسیالیست ها ایده درستی داده اند،و چقدر نظرات آنها صحیح است، بحثی مجزاست که بعدا به آن خواهیم پرداخت. اما در مورد آرامش، حداقل میدانیم که اگر نظرات دیگران در ما تاثیر نگذارد،یا کمتر تاثیر بگذارد، رسیدن به آرامش بسیار راحت تر خواهد بود.البته بعضی از فلاسفه مثل اسپینوزا معتقد بودند که به کلی ما نباید با درد دیگران درد بکشیم،ولی تمام سعی و تلاش ما حل مشکلات دیگران باشد.و این علاوه بر رسیدن به آرامش ، اخلاقی هم خواهد بود. چون ما باید به دیگران عشق بورزیم.البته من با اسپینوزا به شدت مخالف هستم، چرا که اگر ما نتوانیم با رنج دیگران رنج بکشیم،هرگز نمیتوانیم اخلاقی عمل کنیم.(در این مورد هم بعدا در مطلبی مجزا توضیح خواهم داد چرا که از مبحث آرامش و آسایش خارج است)
اما مثالی که رواقیون در مورد بی اهمیتی به دیگران برای کسب آرامش میگویند و در کتاب فلسفه‌ای برای زندگی ” ویلیام اروین” آن را مطرح میکند “توهین یه کودک خردسال به مادر خود است که هیچوقت باعث ناراحتی مادر نمیشود”[کتاب فلسفه ای برای زندگی]
مثلا اگر که یک کودک چهارساله به مادرش جمله کنایه آمیزی بگوید ،مادر بخاطر فقدان دانایی اهمیتی به حرف کودک نمی دهد.در مورد دیگران و قضاوت آنها به همین ترتیب، اگر آنها قضاوت و توهین نابجایی کنند و از نظر ما این قضاوت غلط باشد، باید با آن رفتار همانند رفتار یک کودک خردسال رفتار کنیم که چیزی نمیداند. و اگر هم کنایه آنها درست باشد و اشاره درستی کنند، آنگاه مشکل در خود ماست و باید مشکل خود را رفع کنیم نه اینکه ناراحت شده و آرامش خود را از دست بدهیم. البته رواقیون و فلاسفه دیگر آموزه های دیگری نیز دارند،که در مساله آرامش به نظر من همه آنها صحیح نیست.
🔎تحقیقات علمی هاروارد که هشتاد سال طول کشید!
اما مورد مهمتر و تایید کننده این مساله، تحقیقاتی است که دانشگاه هاروارد هشتاد سال انجام داده است. این تحقیقات در مورد علل شادی و آرامش و سلامت بیشتر انسان بود.در نهایت جواب فقط یک چیز بود: روابط عاطفی.
یعنی مهمترین نقش را در سلامت و آرامش و خوشی افراد ، روابط عاطفی آنها دارد و نه پول و شهرت! به عبارتی دیگر این گفته موید همین نکته است که پول و شهرت و امکانات مالی بیرونی که همان آسایش را فراهم میکنند، به هیچوجه وابسته به آرامش ما نیستند، و ما با پیوند دادن آنها خطای فاحشی را مرتکب شده ایم.چنانچه از محققان مهم این پژوهش رابرت والدینگر میگوید : عدم روابط عاطفی رضایت بخش و مفید، از الکل و سیگار به مراتب خطرناک تر هستند.
#arian_x ✍
📰🗞منابع
Over nearly 80 years, Harvard study has been showing how to live a healthy and happy life | Harvard Gazette
https://news.harvard.edu/gazette/story/2017/04/over-nearly-80-years-harvard-study-has-been-showing-how-to-live-a-healthy-and-happy-life/
اصلا خوب نبود