اخترشناسان اثرات نابودی یک ستاره توسط سیاه چاله را رصد کردند

اخترشناسان اثرات نابودی یک ستاره توسط سیاه چاله را رصد کردند

تصور ما از سیاه چاله ها این است که به عنوان گرداب های گرانشی ستاره های بی ملاحظه را می بلعند. اما در واقع اینطور نیست که به وفور اتفاق بیفتد. به عنوان مثال سیاه چاله کهکشان ما فقط می تواند دفعات معدود در هر 100000 سال این کار را انجام دهد.بنابراین این یک اتفاق ویژه برای اخترشناسانی است که به تازگی عواقب سریع این رویداد را رصد کرده اند. در حقیقت ، این مشاهده جدیدترین چیزی است که ما تاکنون شاهد آن بوده ایم.این بدان معنی است که ما توانستیم آن را با چند تلسکوپ مشاهده کنیم. به نوبه خود ، این مشاهدات داده های چشمگیری را ارائه داده اند که می توانند در درک ما از چگونگی سیاه چاله ها را پربارتر کنند ؛ این پدیده به عنوان رویداد اختلال کشندی (TDEs) شناخته می شوند .این TDE خاص در اطراف یک ابرسیاه چاله ( کلان جرم ) ،به وسعت 6.3 میلیون برابر جرم خورشید اتفاق افتاده است که ( جرم کهکشان راه شیری ما 4 میلیون برابر جرم خورشید است) در یک کهکشان به نام 2MASXJ07001137-6602251در فاصله ای معادل تقریباً 375 میلیون سال نوری قرار دارد. آنچه اکنون می بینیم در واقع 375 میلیون سال پیش اتفاق افتاده است ، اما نور آن اکنون به دست ما می رسد ، بنابراین ما وقتی این را تجربه می کنیم اتفاق افتاده است.این TDE در بخشی از آسمان اتفاق افتاد که به طور مداوم توسط تلسکوپ ناسا TESS مشاهده می شد . TESS با نقشه برداری خودکار تمام آسمان برای ابرنواخترها ( ASAS-SN ) ایجاد شده است.هنگامی که TESS متوجه شد چیزی در آسمان درخشان تر می شود ، بلافاصله به اخترشناسان هشدار داده شد تا به حرکت در آمده تا تعدادی تلسکوپ را به سمت 2MASX J07001137-6602251 نشانه روند.این ابرسیاه چاله ستاره ای را به خود جذب کرده بود و گرانش شدید، این ستاره را از هم جدا کرده بود. این تیم هنوز توده قربانی (ستاره بلعیده شده) را تعیین نکرده است . اما این رویداد چنان پر انرژی بود که یک قله نوری به مقیاس بیش از 10 برابر نور خورشید تولید کرد . و چهار برابر درخشان تر از کهکشان میزبان خود.به طرز جالبی ، تیمی از اخترشناسان توانستند در اولین لحظه که این واقعه را کشف کردند ، اوج آن را تماشا کنند.تام هولوئین به ScienceAlert گفت: “فقط حدود 4 یا 5 TDE وجود دارد که منتشر شده است که اصلاً قبل از اوج کشف شده و هیچ یک از آنها انقدر سریع نبودند.”این رویداد – با نام ASASSN-19bt – اولین بار در 29 ژانویه 2019 توسط TESS کشف شد. از آنجا که به نظر می رسید از ناحیه مرکزی کهکشان میزبان بوده است ، مشاهدات دقیق تر ضروری بود. در تاریخ 31 ژانویه ، این تیم با استفاده از طیف سنجی پیمایشی (LDSS-3) ، نصب شده بر روی تلسکوپی در شیلی ، منطقه را مورد مطالعه قرار داد.این مشاهدات نشان داد که این رویداد احتمالاً یک TDE بوده و مشاهدات بیشتری نیز صورت گرفت. رصدخانه سوئیفت ناسا این رویداد را با اشعه ماوراء بنفش و اشعه X تصویربرداری کرد. ESA XMM-Newton طیف ها را گرفت و تلسکوپ های زمینی در رصدخانه لاس کامبرز تصاویر نوری را ثبت کردند.این ASASSN-19bt در 4 مارس 2019 به اوج درخشندگی خود رسید و این تیم همچنان به مشاهده رویدادها تا ماه ها بعد از آن ادامه دادند (اگرچه مقاله آنها فقط تا 10 آوریل را پوشش می دهد).و شگفتی های بزرگی به وجود آمد.ماهواره Swift ناسا نشان داد در چند روز نخست پس از کشف TDE در واقع ضعیف تر و سرد می شود. این قبلاً هرگز دیده نشده است . به طور معمول قبل از رسیدن به حداکثر میزان درخشندگی خود ، می دیدیم که میزان درخشندگی به طور پیوسته افزایش می یابد ، و درجه حرارت به طور عادی ثابت می ماند. علاوه بر این ، کهکشان میزبان جوانتر و دارای گرد و غبار بیشتر از دیگر کهکشانهایی است که در آن چنین وقایعی مشاهده شده است. ولی افزایش درخشندگی TDE بسیار روان بود. این چیز دیگری است که قبلاً دیده نشده بود.این پژوهش در مجله Astrophysical Journal منتشر شده است .

#arian_x

ت: آرین رسولی

منبعhttps://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/ab3c66/meta