جایزه نوبل فیزیک 2020 به راجر پنروز ، راینهارد گنزل و آندرا غز اهداء شد

جایزه نوبل فیزیک 2020 به راجر پنروز ، راینهارد گنزل و آندرا غز اهداء شد

جایزه نوبل فیزیک 2020 تقسیم شد؛ نیمی از آن به راجر پنروز “به دلیل کشف اینکه تشکیل سیاهچاله پیش بینی قوی نظریه عمومی نسبیت است” اهدا شد ، نیمی دیگر به طور مشترک به راینهارد گنزل و آندره غز “برای کشف یک جرم جمع کلان در مرکز کهکشان ما. ”

اطلاعیه مطبوعاتی جایزه نوبل 2020:

6 اکتبر 2020

آکادمی سلطنتی علوم سوئد تصمیم گرفته است جایزه نوبل فیزیک 2020 را اهدا کند:

1/2به

راجر پنروز  از آکسفورد ، انگلستان

“برای کشف اینکه تشکیل سیاهچاله پیش بینی نظریه عمومی نسبیت است”

و نیمی دیگر به طور مشترک به

رینهارد گنزل از موسسه فیزیک فرازمینی گارچینگ ، آلمان و دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی ، ایالات متحده آمریکا

و همچنین به

آندره گز از دانشگاه کالیفرنیا ، لس آنجلس ، ایالات متحده آمریکا

“برای کشف یک جرم فوق العاده عظیم در مرکز کهکشان ما”

سیاهچاله ها و تاریک‌ترین راز راه شیری

سه برنده جایزه نوبل فیزیک امسال را به خاطر اکتشافاتشان در مورد یکی از عجیب ترین پدیده های جهان ، سیاهچاله ، شریک می‌شوند. راجر پنروز نشان داد که نظریه نسبیت عام به تشکیل سیاهچاله ها ختم می‌شود.  راینهارد گنزل و آندره گز کشف کردند که یک جسم نامرئی و فوق العاده عظیم بر مدار ستاره‌ها در مرکز کهکشان ما حکمرانی می‌کند. سیاهچاله کلان جرم تنها توضیحی است که در حال حاضر شناخته شده است.

راجر پنروز در اثبات اینکه سیاهچاله ها نتیجه مستقیم نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین است ، از روش‌های ابتکاری ریاضی استفاده کرد. اینشتین خودش اعتقاد نداشت که سیاهچاله ها واقعاً وجود دارند ، این هیولاهای فوق سنگین که هر آنچه را که به آنها وارد می‌شود ، شکار می‌کنند.  هیچ چیز ، حتی نور ، نمی‌تواند از آن فرار کند.

در ژانویه 1965 ، ده سال پس از مرگ اینشتین ، راجر پنروز ثابت کرد که سیاهچاله ها واقعاً می‌توانند ایجاد شوند و آنها را با جزئیات شرح داد. در قلب آنها ، تمام قوانین شناخته شده طبیعت متوقف می‌شوند. مقاله پیشگامانه وی هنوز به عنوان مهمترین سهم در نظریه نسبیت عام از زمان انیشتین شناخته شده است.

آندرا غز و رینهارد گنزل
هرکدام گروهی از اخترشناسان را رهبری می‌کنند که از اوایل دهه 1990 بر روی منطقه ای به نام Sagittarius A * در مرکز کهکشان ما متمرکز شده‌اند. 
مدار درخشان‌ترین ستاره های نزدیک به مرکز کهکشان راه شیری با دقت بیشتری ترسیم شده است. اندازه گیری‌های این دو گروه موافق است ، هر دو یک جسم فوق العاده سنگین و نامرئی را پیدا می‌کنند که به به‌هم ریخته شدن ستارگان منجر می‌شود و باعث می‌شود آنها با سرعتی گیج کننده به اطراف بپیچند. حدود چهار میلیون توده خورشیدی که در منطقه‌ای بزرگتر از منظومه شمسی جمع شده‌اند.

با استفاده از بزرگترین تلسکوپ های جهان ، گنزل و غز روش‌هایی را برای دیدن ابرهای عظیم گاز بین ستاره ای و گرد و غبار مرکز کهکشان راه شیری ابداع کردند. آنها با گسترش محدودیت‌های فناوری ، تکنیک‌های جدیدی را برای جبران موانع ناشی از جو زمین را با ساخت ابزارهای منحصر به فرد و متعهد به تحقیقات طولانی مدت ، اصلاح کردند. کارهای پیشگامانه آنها متقاعد کننده ‌ترین شواهد در مورد وجود یک ابرسیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری را به ما ارائه داده است.

“اکتشافات برندگان امسال زمینه جدیدی را در مورد بررسی اجرام عظیم فراهم کرده است. اما این اجرام عجیب و غریب هنوز سوالات بسیاری را پدید می‌آورند که خواهان پاسخ هستند و انگیزه‌ی تحقیقات آینده را ایجاد می‌کنند. 
نه تنها سوالاتی در مورد ساختار درونی آنها ، بلکه سوالاتی هم در مورد چگونگی آزمایش نظریه گرانش در شرایط شدید در مجاورت یک سیاهچاله وجود دارد.

مبلغ جایزه: 10 میلیون کرون سوئد ، نیمی از آن به راجر پنروز و نیمی دیگر به طور مشترک به راینهارد جنزل و آندره گز اهداء می‌شود.

ب: آرین رسولی

منبع
https://www.nobelprize.org/prizes/physics/2020/press-release/