آخرین فریاد نوری از ستاره‌ای که توسط یک سیاهچاله بلعیده شده است

آخرین فریاد نوری از ستاره‌ای که توسط یک سیاهچاله بلعیده شده است

از قلب یک کهکشان به فاصله 215 میلیون سال نوری ، یک درخشش نور درخشان در فضا رخ داد. آخرین جیغ نور یک ستاره در حال مرگ در حالی که خیلی نزدیک می شد و توسط یک ابرسیاهچاله بلعیده شد.

این نزدیک‌ترین مرگ چنین ستاره‌ای است که تاکنون مشاهده کرده‌ایم و بینشی بی‌سابقه از روند خشن کیهانی را ارائه می‌دهد.

گرچه مشاهده مرگ یک ستاره توسط یک سیاهچاله غیر معمول است ، اما ستاره‌شناسان تاکنون به اندازه کافی مشاهداتی داشته‌اند تا چگونگی وقوع آن را دریابند. هنگامی که یک ستاره بیش از حد به سیاهچاله نزدیک می‌شود ، نیروی جزر و مدی سیاهچاله – محصول میدان گرانشی آن – ابتدا آن را کشیده و سپس ستاره را چنان محکم جذب می‌کند که از هم پاشیده می‌شود.

این رویداد اختلال جزر و مدی (TDE) قبل از ناپدید شدن بقایای ستاره متلاشی شده، فراتر از افق رویداد سیاهچاله ، نور درخشانی را آزاد می‌کند. اما این شعله‌ور شدن نور اغلب حداقل تا حدی توسط ابرهایی از غبار پنهان می‌شود ، که مطالعه جزئیات دقیق را دشوار می‌کند.

اختلال جزر و مدی (TDE) جدید ، اولین بار در سپتامبر سال گذشته مشاهده شد و AT2019qiz نامیده شد ، اکنون به تیمی تحت هدایت ستاره شناس مت نیکل از دانشگاه بیرمنگام انگلیس کمک می‌کند تا منشا این گرد و غبار را مشخص کند.

فیلم طراحی شده را در اینجا می‌توانید ببینید
https://youtu.be/AKCp-1OGGP4

ستاره شناس سامانتا اوتس از دانشگاه بیرمنگام انگلیس گفت: “ما دریافتیم که وقتی سیاهچاله ستاره‌ای را می‌بلعد ، می‌تواند انفجار مهمی از مواد را به بیرون پرتاب کند که مانع دید ما می‌شود.”

تی دی ای های ستاره‌ای یکی از آن پدیده‌های کیهانی است که پیش‌بینی آن غیرممکن است – شما فقط باید آسمان را بررسی کنید و منتظر شعله‌ور شدن داستان باشید. این همان اتفاقی است که با AT2019qiz افتاد و ستاره‌شناسان خیلی زود توانستند تلسکوپ‌های خود را به یک تکه کوچک از آسمان در صورت فلکی اریدانوس و قلب کهکشان مارپیچی با فاصله 215 میلیون سال نوری متمرکز کنند.

توماس وورس ، ستاره شناس ، كه در حين تحقيقات در دانشگاه كمبريج انگلستان بود ،گفت: 

“ما بلافاصله مجموعه ای از تلسکوپ‌های زمینی و فضایی را در آن جهت نشانه رفتیم تا ببینیم چگونه نور تولید می‌شود.”

همانطور که ستاره از هم پاشیده می‌شود ، برخی از بقایای حاصل از آن به صورت اسپاگتی در می‌آیند و به یک رشته طولانی و نازک از ماده تبدیل می‌شود که به درون سیاهچاله وارد می‌شوند.

این تحقیق در Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است .

برگردان آرین رسولی

منابع

https://www.eso.org/public/australia/news/eso2018/

https://wis-tns.weizmann.ac.il/object/2019qiz