شخصیت ما را چه چیز می‌سازد؟
شخصیت ما را چه چیز می‌سازد؟
شخصیت فقط مربوط به ”کی” نیست، بلکه به ”کجایی” نیز هست
در یک آزمایش روانشناسی به نام آزمایش مارشمالو، کودکی که جلوی یک آبنبات (مارشمالو،نوعی آبنبات خاص) نشسته است ، در برابر وسوسه خوردن آن مقاومت می‌کند. اگر او به قدرت کافی برسد تا در دراز مدت مقاومت کند ، وقتی آزمایشگر با آبنبات دوم بازگشت ، پاداش می‌گیرد. والتر میشل ، روانشناس اتریشی ، با استفاده از این “آزمایش مارشمالو” ، نشان داد كه كودكانی كه می توانند در برابر ارضای فوری مقاومت كنند و منتظر آبنبات دوم باشند ، به موفقیت‌های بیشتری در ادامه زندگی رسیدند.
آنها در مدرسه بهتر عمل کردند ، نمرات بهتری داشتند و حتی استرس خود را ماهرانه‌تر اداره می کردند.مطالعات پیشگامانه میشل در استنفورد کالیفرنیا و بعداً در دانشگاه کلمبیا در نیویورک تأثیر عمیقی بر درک حرفه ای و جامعی از صبر ، منشاء آن و نقش آن در زندگی ما گذاشت. افراد طبق این مطالعات در دهه 1970 و 80 استدلال می کردند که باید خصوصیات عمیق فردی و ویژگی های شخصیتی وجود داشته باشد که بچه ها را به سوی دستیابی به موفقیت‌های بالاتر در طول زندگی هدایت کند. اما اگر نتیجه گیری درستی از این مطالعات گرفته نشد ، چه می شود؟چه می شود اگر صبر ، و شاید ویژگی های شخصیتی دیگر ، بیشتر محصول جایی باشد که در آنجا هستیم ؟
محققان هنگام تلاش برای بررسی رابطه محیط و خصوصیات شخصیتی ما ، با دو چالش بزرگ روبرو هستند.اولین چالش ایجاد شک و تردید در تمایل به دیدن ویژگی های شخصیتی – الگوهای رفتاری که در طول زمان پایدار است – به عنوان بخش هایی از هویت های ما که اجتناب ناپذیر هستند و از درون ما ناشی می شوند.
طبیعی یا پرورشی
در حالی که درست این است که مردم محصول تقابل ژن ها با محیط هستند (پاسخ به سؤال “آیا این طبیعی(ذاتی) است یا پرورشی ؟” همیشه “بله” است). کار روانشناس نیک هاسلام در دانشگاه ملبورن و سایر محققان نشان داد كه مردم در مورد طبيعت اشتباه می‌كنند و ويژگی‌های شخصيتی را بسيار ثابت می‌بينند. به عبارت دیگر ، احتمالاً می‌گویید که دوست شما جین همواره یک فرد صبور است ، حتی در محیطی که بهترین راه حل صبر نیست – مثلاً در یک موقعیت خطرناک که آینده تضمین نمی‌شود.شاید بتوان گفت صبر ، چیزی است که از درون او ناشی می شود ، نه از دنیای پیرامون او.
غیرعادی
چالش دیگر نگرانی روان شناسان قرن گذشته است که در حال مطالعهٔ آن بودند. در حالی که دانشمندان،دانشِ نسبتاً خوبی در مورد چگونگی رشد صفات دارند. این دانش از تحقیقات درمورد زیرمجموعه های بسیار خاص و عجیب و غریب انسانها ناشی میشود: افرادی که در جوامع صنعتی زندگی می کنند. همانطور که در یک مطالعه جدید با عنوان “غیرعادی‌ترین افراد جهان؟”
انسان شناس جوزف هنریچ و تیم وی در دانشگاه بریتانیا کلمبیا نشان دادند که تقریبا 96 درصد افراد در مطالعات روانشناسی از جوامع به اصطلاح غیرعادی گزینش می شوند – یا مواردی که غربی ، تحصیل کرده ، صنعتی، ثروتمند و دموکراتیک هستند.
جهت‌گیری به جوامع غیرعادی به چند دلیل مشکل ساز است . نخست اینکه ، مردم در این جوامع نمایندهٔ ضعیفی برای یک انسان متوسط هستند ، و نماینده کشورهایی هستند که فقط حدود 12 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند. اما این عدم تقارن نسبت به جوامع صنعتی به یک دلیل دیگر مشکل ساز است: این نقاط نمایانگر محیطی است که اساساً با مواردی که انسان در آنها تکامل یافته متفاوت است.اگر محیط اطراف ما شخصیت های ما را شکل میدهد ، چگونه می‌توانیم این روند مهم را ثبت کنیم؟ در اینجا روش میشل درست بود: مستقیم به سراغ کودکی بروید ، یکی از حساس ترین و انعطاف پذیر ترین دوره های رشد شخصیت.
اخیراً ، من و همكاران من فقط این كار را انجام دادیم و مطالعه ای رابرای بررسی دو صفت انجام دادیم : میزان بردباری و تحمل در شرایطی عدم اطمینان. ما تحقیقات خود را به چهار جامعه مختلف در سراسر جهان انجام دادیم: هند ، ایالات متحده ، آرژانتین و از همه مهمتر با توجه به تلاش ما برای مقابله با جهت‌گیری جوامع غیرعادی ، کودکان بومی شوار که در اکوادور آمازونی ساکن هستند.جوامع شوار که از آنها بازدید کردیم دور بودند: تنها راه رسیدن به آنها ، قایقرانی طولانی بر رودخانه مورونا بود.
بسیاری از شواری‌هایی که در این مناطق از آنها بازدید کردیم هنوز شیوه زندگی سنتی‌تری را حفظ می کنند: شکار بازی های وحشی ، کشت محصولات باغ‌ها و ماهیگیری. کالاهای صنعتی به اندازه شیوه زندگی آنها خیلی مهم نیست. حداقل الان نه.برای آزمایش کودکان ، ما از آزمونی مشابه آزمایش میشل استفاده کردیم و به کودکان 4 تا 18 سال انتخاب بین یک شیرینی امروز، یا تعداد شیرینی های بیشتر- در صورت تمایل به یک روز انتظار بیشتر- پیشنهاد دادیم. اگر می توانستند صبر و شکیبایی داشته باشند ، روز بعد غنی از شیرینی بودند. برای آزمون عدم اطمینان ، آنها باید بین یک کیسه مطمئن که همیشه یک شیرینی داخل آن هست، یا یک کیسه خطرناک که فقط یک ششم آب نبات بیشتری دارد، انتخاب کنند.
ما تغییرات زیادی پیدا کردیم ، خصوصاً بین شوار و سه جامعه دیگر. كودكان آمریكا ، آرژانتین و هند به طور مشابه رفتار می كردند و تمایل داشتند صبورتر و تحمل بیشتری نسبت به عدم اطمینان داشته باشند ، در حالی كه شوار الگوی رفتاری متفاوتی از خود نشان داد. آنها بی تاب تر بودند و از عدم اطمینان بیشتری برخوردار بودند. آنها تقریباً هرگز کیسه خطرناک را انتخاب نکردند.
پیرو این مطالعه، سال بعد ما در جوامع شوار تحقیق کردیم و همین الگوهای را پیدا کردیم. بچه های شوار که در نزدیکی شهرها زندگی می کنند بیشتر از بچه های شوار در مناطق جنگل های بارانی، شبیه آمریکایی ها عمل می‌کردند. به نظر می‌رسید که چیزی در مورد زندگی در نزدیکی شهرها – و شاید چیزی در مورد صنعتی تر بودن – به شکل کلی رفتار بچه ها را شکل میدهد.برای درک اینکه چرا صنعتی شدن می تواند یک نیروی تأثیرگذار در توسعه رفتار باشد ، درک میراث آن در داستان بشر مهم است.
ظهور کشاورزی از 10 هزار سال پیش شاید عمیق ترین تحول در تاریخ زندگی بشر باشد. بشر دیگر وابسته به شکار یا جمع آوری غذا برای بقا نیست ، مردم جوامع پیچیده تری با نوآوری های فرهنگی جدید تشکیل دادند. برخی از مهمترین این نوآوری ها شامل شیوه های جدید انباشت ، ذخیره و تجارت منابع بود. یکی از تأثیرات این تغییرات ، از دیدگاه تصمیم گیری ، کاهش عدم قطعیت بود. بازارها به جای تکیه بر منابعی مثل طعمه که به سختی قابل پیش بینی باشد ، به ما اجازه ایجاد منابع بزرگتر و باثبات‌تری دادند.در نتیجه این تغییرات گسترده ، بازارها نیز ممکن است برداشت ما از قیمت مناسب را تغییر دهند .
در جوامع غیرعادی با منابع بیشتر (به یاد داشته باشید که آنها ثروتمندتر هستند) ممکن است بچه‌ها احساس کنند که می توانند استراتژی‌هایی همچون صبر و ریسک را هم داشته باشند. اگر آنها بدشانس شدند و سنگ بیرون کشیدند و آبنبات برنده نشدند ، اشکالی ندارد. برای آنها هزینه زیادی نیست. اما برای بچه‌های شوار در جنگل‌های بارانی که منابع کمتری دارند ، از بین رفتن آن آبنبات خیلی بزرگتر است. آنها ترجیح می‌دهند از خطر جلوگیری کنند.با گذشت زمان ، این استراتژی‌های موفق می‌توانند ثابت و تبدیل به استراتژی های مکرر ما برای تعامل با جهان شوند. به عنوان مثال ، در محیطی که هزینه انتظار زیاد باشد ، ممکن است مردم به طور مداوم بی‌تاب باشند.
مطالعات دیگر ، این تصور که شخصیت توسط محیط شکل می گیرد را بیش از آنچه که قبلاً تصور می‌شد ، تأیید می‌کند. پژوهش انسان شناسان از دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا بر روی بزرگسالان بومی تسیمانه در بولیوی، مدل پنج عامل بزرگ از تنوع شخصیت، که متشکل از گشودگی نسبت به تجربه، وظیفه‌شناسی، برونگرایی، توافق و روان رنجوری است را تضعیف کرد. الگوهای مشابهی از مناطق روستایی کشاورزان سنگال کشاورزان و آچه در پاراگوئه بدست آمد. به نظر می رسد که مدل پنج عامل شخصیت، بر اساس همان افراد غیرعادی است. (منظور افراد در جوامع پیشرفته و صنعتی است)در مقاله اخیر ، انسان شناس ، پل اسمالدینو ، در دانشگاه کالیفرنیا ، مرسد و همکارانش ، این یافته ها را بیشتر دنبال کردند ، و آنها را با تغییراتی که توسط صنعتی شدن ایجاد شده ، پیگیری کردند.
آنها استدلال می‌كنند كه هرچه جوامع پیچیده تر می شوند ، منجر به ایجاد منافذ بیشتر، یا نقش‌های اجتماعی و شغلی می شوند كه مردم می توانند از آنها استفاده كنند. خصوصیات متنوع شخصیتی در بعضی از نقش‌ها نسبت به سایرین موفق‌تر است و هرچه نقش بیشتر باشد ، انواع شخصیتی متنوع تری می تواند پیدا کنند.همانطور که همه این مطالعات جدید نشان می دهد ، محیط های ما می‌توانند تأثیر عمیقی بر صفات شخصیتی ما بگذارند. با گسترش دایره جوامعی که با آنها کار می‌کنیم و شک و تردید به مفاهیم ذات گرایانه، می‌توانیم بهتر بفهمیم چه چیزهایی باعث می شود ما چه کسی باشیم.
ترجمه : آرین رسولی
نوشته: درسا امیر – انسان شناس تکاملی و پژوهشگر پسادکتری در کالج بوستون
20 دسامبر 2019
منابع
https://psycnet.apa.org/record/2019-54565-
سلام
بسيار جالب بود آقاي رسولي عزيز
آيا ميتوان گفت ميزان صبر در جوامع ميتواند شاخصي از تطور در آن جوامع باشد؟البته منظورم تطور در انديشه بود؟
🙏🌹
سلام و درود
بنظرم همینطور است .
رشد عقلانی و استفاده از خرد ، در پی آگاهی و تجربه ، باعث میشود که صبوری معنایی بیشتر یابد.
اتفاقا وقتی ب ادیان هم توجه کنیم ، این نوع رفتار بیشتر و قویتر دنبال شده است.
در مکاتب اخلاقی هم بدین گونه است.
اما این مقاله و پژوهش ، “صبر و صبوری ” را در بازه زمانی کوتاه و تضمین شده ، نشان میدهد.
آیا برای زمانهای طولانی و دور هم ، چنین است؟
برای زمانهای غیر تجربی و غیر آگاه و حتمی ، (پس از مرگ ) چطور؟!
ضمن قدردانی از تلاشتون، ترجمهء مقاله می تونست روانتر باشه.
با تشکر
ممنون از تذکرتون. بله حق باشماست. البته بعضی متن های اصلی از نظر ادبی و روان بودن مشکل دارن و فرصت هم بسیار کم هستش، حتی برای اصلاح غلط های تایپی هم مهلت نیست. اینه که در نهایت با این ایرادات همراه میشه. اما به این اشکلات واقفیم. پوزش 🌹