پارادوکس فرمی

پارادوکس فرمی

پارادوکس فرمی یک ایده در مورد کشف حیات فرازمینی هاست که نخستین بار توسط انریکو فرمی ،فیزیکدان ، در سال ۱۹۵۰میلادی مطرح شد.

از نظر فرمی هر تمدن فرازمینی حتی با علم ابتدایی نیز می تواند به گسترش تمدن خود بپردازد. کل کهکشان راه شیری را می توان در زمان ۱۰میلیون سال پیمود.۱۰میلیون سال اگرچه زمان زیادیست ،اما در برابر عمر جهان ما (بیشتر از ده هزار میلیون سال) ناچیز است.

به احتمال زیادی بعضی از ستارگان سیاراتی مثل زمین دارند و اگر زمین را نمونه ای از آنها بدانیم، امکان دارد در بعضی از این سیارات زندگی هوشمند جریان داشته باشد. همچنین بعضی از این تمدن‌ها مثل تمدن بشر احتمال دارد سفرهای میان ‌ستاره‌ای ترتیب داده باشند.

بنابراین پرسشی که مطرح می شود این است که ؛ پس بیگانگان فرازمینی کجا هستند؟

طبق آخرین پژوهش ها توسط تلسکوپ فضایی کپلر ،تقریبا از هر ۵ستاره ی مشابه خورشید، یکی از آنها سیاره ای زمین سان دارد.این سیارات در فاصله ای قرار دارند که شرایط وجود آب مایع در آنها وجود دارد.

احتمال وجود حیات با معادله دریک بررسی می شود.معادله‌ ی دریک برای تخمین تعداد تمدن‌های فرازمینی در کهکشان ما، که قابلیت تشخیص دارند مورد استفاده قرار می گیرد.

در این معادله این متغیرها بکار می رود:

N = R* • fp • ne • fl • fi • fc •

N=تعداد تمدن هایی که تابش الکترومغناطیس آنها قابلیت شناسایی دارد

*R=تعداد ستاره هایی که برای پدید آمدن تمدن های هوشمند به آنها نیاز است

fp=قسمتی از این ستارگان که منظومه ی سیاره ای دارند

ne=تعداد سیاره ها در هر منظومه شرایط مناسب برای شکلگیری حیات دارند.

f1=قسمتی از سیارات که واقعا حیات در آنها ایجاد می شود

fi=قسمتی از سیارات که حیات هوشمند در آنها وجود دارد

fc=قسمتی از تمدن های هوشمند که امواج الکترومغناطیسی قابل شناسایی دارند

L=زمانی که امواج الکترومغناطیس آنها در فضا منتشر می شود

اما مسائل بسیار زیادی در این مورد وجود دارد که سالهاست محققان با آنها دست و پنجه نرم می کنند. همچنین نقدهای بسیاری به نکات مطرح شده وجود دارد.

برای مثال هیچکدام از متغیرهای ارائه شده مقدار معینی ندارند.این مانع سختی در برابر پیشبینی هاست. خود دریک احتمال بیش از ۱۰۰۰۰ تمدن را مطرح کرده است.

اما در پژوهشی توسط اشپیگل و ادوین ترنر از پرینستون ، زمان شکلگیری یک تمدن هوشمند را ۳.۵میلیارد سال تخمین زدند.
از طرفی برای شکلگیری یک تمدن
هوشمند شانس بسیار زیادی نیاز است و نکته مهمتر اینکه حیات می تواند به هر شکل و ترتیبی باشد.

رویکردها و نظرات مختلفی از سوی دانشمندان ،در پاسخ به این موضوع مطرح شده است.

برخی معتقدند بیگانگان هوشمند به تکنولوژی پیشرفته دست نیافته‌اند. برخی دیگر معتقدند هیچ حیات هوشمند دیگری در جهان وجود ندارد.یا بشریت مدت کوتاهی است که به بررسی جهان مشغول است و ممکن است
روش جستجوی ما برای حیات هوشمند فرازمینی اشتباه باشد.

یکی از نظرات مهم در این مورد ” فیلتر بزرگ ” است.یعنی عملکرد حیات هوشمند در نهایت به نابودی و انقراض خودش ختم می شود.
تمدن‌های هوشمند تنها برای دوره‌ای کوتاه از تاریخشان، با سیگنال‌های رادیویی حضور خود را در فضا جار می‌زنند.

احتمالات بسیار زیادی را می توان در این مورد مطرح کرد.اینکه اصلا تصور و توقع ما از حیات با نوع آنها کاملا متفاوت است . یعنی به هر شکلی می توانند وجود داشته باشند و ذهن ما محدود به برداشت های سطحی محدود است.

#arian_x ✍

2 دیدگاه برای «پارادوکس فرمی»

  • جولای 5, 2019 در t 3:21 ب.ظ
    Permalink

    مرسی، مطلب خوبی بود.
    در یک قسمت مستند cosmos a space-time odyssey آقای نیل دیگریس تایسن فیزیک شناس نجومی در مورد این مساله راجع به یکی از ماه های سیاره ی مشتری به نام titan صحبت میکنه و میگه نوع زیستی که در اونجا ممکنه وجود داشته باشه خیلی متفاوت با زیست زمینی ای هست که ما شناختیم. و بله به شکل های مختلفی میتونه زیست در پهنه ی کیهان وجود داشته باشه.

    پاسخ دادن

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *