تفاوت طبیعت گرایی با تکامل گرایی

تفاوت طبیعت گرایی با تکامل گرایی

یکی از معضلاتی که امروزه در بین داروینیسم ها (بخصوص نئوداروینیسم) گریبان برخی افراد را گرفته، بار کردن یک نظر و عقیده فلسفی(متافیزیکی) در برداشت از تکامل (فرگشت) است.

ما اگر بخواهیم جدا کردن ارزش و دانش ،چنانکه پوپر میگفت را رعایت کنیم، به هیچوجه نمی توانیم نظراتی که از حیطه علم خارج می شوند را به نام علم ارائه کنیم. طبیعت گرایی یک نوع گرایش فلسفی/ متافیزیکی است . یعنی فرد باور دارد که تمام تحولات طبیعی با کارکرد خود طبیعت توضیح داده می شود و به جز آن هر نظری که چیزی به غیر از طبیعت را تصدیق کند، باطل است. این باور متافیزیکی صرفنظر از اینکه درست باشد یا اشتباه، یک رأی فلسفی/متافیزیکی است.متاسفانه برخی از داروینیسم ها این باور را به نام علم معرفی می کنند در صورتی که باور به صحت تکامل(فرگشت) یک باور علمی است،اما طبیعت گرایی هرگز علمی یا ضد علمی نیست،بلکه یک تفسیر فلسفی از طبیعت است.متاسفانه برخی به خطا تصور می کنند باور به صحت تکامل، مستلزم باور به طبیعت گرایی است. ایده طبیعت گرایی به این معناست که هرآنچه در طبیعت وجود دارد ،از نظر علمی قابل توضیح است و هیچ فرض دیگری نیاز نیست. این رأی اگرچه قابل دفاع منطقیست،اما علمی نیست. به عبارت ساده تر، کسی می تواند به تکامل باور داشته باشد و علاوه بر آن باوری فراتجربی هم داشته باشد. این رأی در تضاد با برداشت علمی نیست،همانطورکه طبیعت گرایی در تضاد با علم نیست،اما هردوی این آراء ، غیر علمی و کاملا فلسفی /متافیزیکی هستند و نیازمند دفاع منطقی و استدلال.اما متاسفانه بسیاری از نئوداروینیسم ها طبیعت گرایی هم یک باور علمی می دانند.

اما چرا طبیعت گرایی قابل دفاع منطقی است؟ ما هرچقدر در یک ادعا از فرض های کمتری استفاده کنیم، یعنی اصل صرفه جویی(قبلا در مورد اصل صرفه جویی مطلبی ارائه شده است) را رعایت کرده ایم.رعایت اصل صرفه جویی و سادگی در نظریات علمی به معنای اعتبار بیشتر نظریه است.

اما اگر بخواهیم دقیق صحبت کنیم، نه طبیعت گرایی یک نظر علمیست و نه دیدگاه های مخالف با طبیعت گرایی علمی هستند.بلکه نگرشی متافیزیکی/فلسفی هستند.
اما نگرش های دیگری که به هر نوعی با تکامل مخالف هستند ،نه تنها غیر علمی بلکه دیدگاه هایی “ضدعلمی” هستند .

#arian_x